Jeśli stal poddana jest
długotrwałemu działaniu chemicznych i elektrochemicznych
elementów środowiska następuje jej sukcesywne niszczenie pod
wpływem korozji.
Jej odporność na korozję
jest uzależniona od trzech podstawowych czynników: składu
chemicznego, struktury i stanu nawierzchni.
Kluczowy jest chrom,
którego zawartość w stali musi wynosić minimum 13%, a przy
wysokich temperaturach nawet do 20%. Zwiększa to ich wytrzymałość
w środowiskach utleniających.
Nikiel zwiększa
niepodatność stali na działanie kwasu siarkowego i roztworów
chlorków.
Z kolei zawartość węgla
znacznie zmniejsza niewrażliwość stali na korodowanie.
Maksymalną odpornością
na zjawisko korozji wyróżniają się jednofazowe stale
austenityczne, następnie ferrytyczne a minimalną martenzytyczne,
przy czym zawsze te o powierzchni chropowatej są mniej odporne od
gładkich.
Odporność jest ściśle
uzależniona od zdolności stali do utleniania swojej powierzchni
(pasywacja).
No comments:
Post a Comment